Schuimblusser
Schuimblussers zijn gevuld met water en een schuimvormend middel. De blussende werking van schuim berust op afdekking (zuurstof wegnemen) en in geringe mate op afkoeling. De meest toegepaste schuimblussers zijn de zogeheten sproeischuimblussers die door een aanpassing in de spuitmond elke druppel uitstromende vloeistof onderbreken met lucht. Hierdoor ontstaat een nevel, die niet elektrisch geleidend is. Bovendien heeft het mengen met lucht een langere blusduur tot gevolg. Door de lange blusduur en de geringe nevenschade is een sproeischuimblusser uitermate geschikt voor thuis en kantoor.

CO2 blusser
Deze blussers zijn direct te herkennen omdat ze een zwarte expansiekoker of sneeuwkoker aan het uiteinde van de slang hebben. Het blusvermogen is iets minder dan de poeder- en schuimblussers. Maar ze veroorzaken erg weinig schade.

Poederblusser
Een poederblusser is geschikt voor vele soorten branden, niet elektrisch geleidend en niet vorstgevoelig. De blussende werking is groot; ongeveer zes maal die van bijvoorbeeld een CO2-variant. Een nadeel van een poederblusser is de grote nevenschade aan elektronische apparatuur en de kans op herontsteking van het brandje als er niet goed geblust is.

Brandslanghaspels
Bij het bestrijden van een brand zijn goed werkende brandslanghaspels zeer doelmatige hulpmiddelen met een direct beschikbare continue toevoer van bluswater. Ze zijn vooral bedoeld om een brand in een vroeg stadium te onderdrukken en kunnen ook door niet-geoefende personen effectief worden bediend. Ze hebben een slanglengte van 20, 25 of 30 meter met een diameter van 3/4 of 1".
Ze worden geplaatst in ruimtes/gangen, meestal met automatisch afsluitbare brandwerende deuren, waar de brandslang met zijn worplengte bij kan komen.
In veel gebouwen is het verplicht één of meerdere haspels te hebben. Dit staat vermeld, voorzien van de maatvoering, in het Bouwbesluit.
Brandslanghaspels hebben, mits goed onderhouden, een lange levensduur. Om dat te bevorderen dienen deze jaarlijks gecontroleerd te worden en de slang eenmaal per vijf jaar beproefd te worden volgens de opgave van de fabrikant (10 tot 12 bar). Deze controle staat ook in het NEN-EN 671-3 nieuwe Europese besluit van februari 2000 met ref.nr. EN 671-3:2000/ICS 13:220.10.